Ο καθενας μεσα απο τη διαφορετικοτητα του και τη μοναδικοτητα του μοιραζεται την αναγκη για φιλους/παιχνιδι και το δικαιωμα στην εκπαιδευση και τις ισες ευκαιριες με ολους τους συνομιληκους του.
Δημιουργουμε γεφυρες, γκρεμιζουμε τις ανισοτητες, αλλαζουμε τη νοοτροπια και τα στερεοτυπα που μας ειναι εμποδια στη χαρα, τη γνωση και τη δημιουργια.
Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Εβδομάδας Δράσης για την Εκπαίδευση που διοργανώνει κάθε χρόνο η Action Aid συμμετέχουμε φέτος στην εβδομάδα κατά του αποκλεισμού παιδιών με αναπηρία από την εκπαίδευση με τίτλο "Στείλε όλους τους φίλους μου σχολείο".
Δημιουργουμε γεφυρες, γκρεμιζουμε τις ανισοτητες, αλλαζουμε τη νοοτροπια και τα στερεοτυπα που μας ειναι εμποδια στη χαρα, τη γνωση και τη δημιουργια.
 |
| Action Aid 2014 |
Πρόκειται για μια εβδομάδα γεμάτη εκδηλώσεις και δράσεις μαθητών, οι οποίες πραγματοποιούνται κάθε άνοιξη, κυρίως από σχολεία, σε πάνω από 100 χώρες στον κόσμο. Κατά την εβδομάδα αυτή τα παιδιά υπενθυμίζουν με δημιουργικούς και γεμάτους φαντασία τρόπους στους ηγέτες του κόσμου τις δεσμεύσεις τους σχετικά με την εκπαίδευση και προωθούν το μήνυμα για την ουσιαστική κατοχύρωση του δικαιώματος πρόσβασης στην εκπαίδευση κάθε παιδιού. Πάνω από 10 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως παίρνουν μέρος κάθε χρόνο στην Παγκόσμια Εβδομάδα Δράσης για την εκπαίδευση!
• 24 εκατομμύρια παιδιά δεν πηγαίνουν στο σχολείο εξαιτίας της αναπηρίας τους. Αυτός ο αριθμός είναι το 1/3 του συνόλου των παιδιών που βρίσκονται εκτός σχολείου παγκοσμίως (περίπου 57 εκατομμύρια).
• Η Ιταλία είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία το 99% των παιδιών με αναπηρία φοιτούν σε σχολεία γενικής εκπαίδευσης.
• Στην Ελλάδα ο αριθμός των Μαθητών/ριών με Αναπηρία υπολογίζεται, ότι προσεγγίζει τους/ τις 36.000. Από αυτούς/ες περίπου οι 7.000 φοιτούν σε Ειδικά Σχολεία, οι 27.000 σε Τμήμα Ένταξης και οι 1800 κάνουν χρήση υπηρεσιών Παράλληλης Στήριξης. (πηγη Action Aid)
Τα παιδιά με αναπηρία αντιμετωπίζουν πολλαπλές δυσκολίες στον τομέα της εκπαίδευσης που πολλές φορές οδηγούν στον αποκλεισμό τους από το σχολείο. Δυστυχώς υπάρχει ακόμα η νοοτροπία να βλέπουμε τους ανθρώπους με αναπηρία ως άτομα που δεν μπορούν να συμβάλλουν στην κοινωνία, στα οποία δεν δίνονται ίσες ευκαιρίες για πλήρη συμμετοχή στην καθημερινή ζωή.
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για αυτό;
Με το ερώτημα αυτό προχωρήσαμε στον παιδαγωγικό σχεδιασμό των φετινών δράσεων με αφετηρία, όπως άλλωστε σε κάθε πρόγραμμα Αγωγής Υγείας, την προσωπική ανάπτυξη των μαθητών. Με τον όρο αυτό εννοούμε την καλλιέργεια γνωστικών, συναισθηματικών, ψυχοκινητικών, κοινωνικών και αισθητικών ικανοτήτων των μαθητών.
Γνωστικοί στόχοι, ο μαθητής μαθαίνει, παρατηρεί, γνωρίζει και αναγνωρίζει, κοινωνεί τις διαθέσεις, ιδέες και τα συναισθήματά του, ενώ παράλληλα επικοινωνεί μέσω αυτών με τον περίγυρό του, τόσο λεκτικά όσο και μη λεκτικά χρησιμοποιώντας τα κειμενικά είδη της αφήγησης, περιγραφής.
Συναισθηματικοί-ψυχοκινητικοί στόχοι. Ο μαθητής μέσα από την χαρά της δημιουργίας, του παιχνιδιού, και της αισθητικής απόλαυσης, αναπτύσσει και μαθαίνει να αντιδρά με ενσυναίσθηση. ∆ιευρύνει την προσωπικότητά του μέσα από τη δημιουργία, Αξιολογεί την επικοινωνία με τους συμμαθητές και τους διδάσκοντες. Ενθαρρύνονται να μεταδώσουν τις ιδέες τους, τα συναισθήματά τους και τις εμπειρίες τους. (Κοντογιάννη, 1995, 24-27)
Κοινωνικοί στόχοι, μέσω των οποίων επικοινωνεί, δηλαδή, συζητά, συμμετέχει και συνεργάζεται με άλλα άτομα συμμετέχοντας ενεργά στις ομαδικές διαδικασίες και στη διαμόρφωση των χώρων του σχολείου. Ασκεί κριτική, επιχειρεί αξιολόγηση, αντιμετωπίζει με κριτικό πνεύμα τόσο τα περιβαλλοντικά, κοινωνικά και θεσμικά εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με αναπηρία στην πρόσβασή τους στο σχολείο όσο και την παρουσίαση των αποτελεσμάτων. Αξιολογεί τις πληροφορίες που συλλέγει και τις διασυνδέει με in vivo καταστάσεις και συμπεριφορές της καθημερινής ζωής. Επικοινωνεί τα μηνύματά τους μέσω της Παγκόσμιας Εβδομάδας Δράσης για την Εκπαίδευση, συνδέοντας το σχολείο με την κοινωνική πραγματικότητα ώστε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία όπου όλα τα παιδιά θα έχουν το είδος της εκπαίδευσης που δικαιούνται.
Το εκπαιδευτικό σενάριο πάνω στο οποίο σχεδιάσαμε τις δραστηριότητες στηρίζεται στο ανακαλυπτικό μοντέλο μάθησης.
Τα τμηματα που συμμετειχαν Α1&2, Δ Ολοημερου, Ε1 και Στ1 ακολουθησαν την δικη τους πορεια το καθενα στην πραγματοποιηση των δραστηριοτητων, με κοινη την τελικη δραση και τη δημιουργια αλυσιδων. Εδω, αναφερονται οι δρασεις των Δ ολοημερου και Στ1.
Τα τμηματα που συμμετειχαν Α1&2, Δ Ολοημερου, Ε1 και Στ1 ακολουθησαν την δικη τους πορεια το καθενα στην πραγματοποιηση των δραστηριοτητων, με κοινη την τελικη δραση και τη δημιουργια αλυσιδων. Εδω, αναφερονται οι δρασεις των Δ ολοημερου και Στ1.
Αρχικά
Οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες ενώνοντας τις καρτέλες της Action Aid, με τις οποίες είχαμε δημιουργήσει παζλ.
Διάβασαν τα συνοδευτικά κείμενα και σημείωσαν στο Ημερολόγιο Εργασίας το Θέμα κάθε καρτέλας και σημείωσαν 3 ερωτήσεις δικές τους προς το παιδι της καρτελας με τις οποίες εκφράσαν αυτό που θέλαν οι ίδιοι να μάθουν με αφορμή όσα διαβασαν.
Αναζήτησαν πληροφορίες και τις απαντήσεις στα ερωτηματά τους από τα Εντυπα που είχαν στη διαθεσή τους.
Κατέγραψαν τις διαφορές τους με τα παιδιά στις καρτελες πανω στις πλαστικοποιημενα περιγραμματα απο την Action Aid) και οσα οι ιδιοι κανουν στο σχολειο, αλλα οχι οι νεοι φιλοι τους (τα παιδια απο τις καρτελες)
Ακολούθησε ανακοίνωση όσων κατέγραψαν και συζήτηση για τις δυσκολίες που συναντάνε στην καθημερινή ζωή τους και τα προβλήματα που θα αντιμετώπιζαν αν φοιτούσαν στο δικό μας σχολείο παιδια με αναπηρια.
Ενσυναίσθηση
Η κάθε ομάδα παρέλαβε έναν πίνακα ζωγραφικής και τον περιέγραψε με βάση τα όσα περιγράφονται στις "Οδηγίες περιγραφής έργων τέχνης για ανθρώπους με προβλήματα όρασης".
Όταν τελείωσαν διάβασαν την περιγραφή τους στους συμμαθητές τους και αυτοί προσπάθησαν να ζωγραφίσουν τον πίνακα που άκουσαν να περιγράφεται.
Έγραψαν χωρίς να βλέπουν.
Περιέγραψαν ένα αντικείμενο/εναν πινακα ζωγραφικης/μια σκέψη/ένα συναίσθημα χωρίς να μιλήσουν (παντομίμα).
Προσπάθησαν να περπατήσουν με τα μάτια ή το πόδι τους δεμένο.
Προσπάθησαν να περπατήσουν με τα μάτια ή το πόδι τους δεμένο.
Στη συνέχεια κατέγραψαν τα συναισθήματα που βίωσαν.
Εμαθαν για την Έλεν Κέλερ και το Στιβεν Χωκινγκ.
Κοινοποίηση
Ετοιμασαν μηνυματα, και ενα εντυπο ανακοινωσης τα οποια υπεγραψαν με το προσωπικο τους δακτυλικο αποτυπωμα για να μοιραστουν στους γονεις και τους περαστικους κατα τη διαρκεια της τελικης δρασης.
Το δακτυλικο αποτυπωμα επιλεχθηκε σαν τροπος υπογραφης για να συνειδητοποιησουν οτι ειναι το μονο διαφορετικο/μοναδικο που εχουμε ολοι ανθρωποι για να ξεχωριζουμε, οτιδηποτε αλλο ειναι ο,τι μας συνδεει, οσα μας ενωνουν.
Τελικη δραση
Κυριος στοχος ολων των προγραμματων αυτου του ειδους ειναι η συνειδητοποιηση και η ενσυναισθηση. Γιατι μεσα απο την αλλαγη ρολου, μαθαινοντας να βλεπεις πραγματικα τον αλλο, τις δυσκολιες του, τα προβληματα του, πλησιαζεις τον αλλο και αντιλαμβανεσαι καλυτερα πως οσα μας χωριζουν ειναι στην πραγματικοτητα οσα μας ενωνουν.
Μάιος 2014
Το δακτυλικο αποτυπωμα επιλεχθηκε σαν τροπος υπογραφης για να συνειδητοποιησουν οτι ειναι το μονο διαφορετικο/μοναδικο που εχουμε ολοι ανθρωποι για να ξεχωριζουμε, οτιδηποτε αλλο ειναι ο,τι μας συνδεει, οσα μας ενωνουν.
Τελικη δραση
Κυριος στοχος ολων των προγραμματων αυτου του ειδους ειναι η συνειδητοποιηση και η ενσυναισθηση. Γιατι μεσα απο την αλλαγη ρολου, μαθαινοντας να βλεπεις πραγματικα τον αλλο, τις δυσκολιες του, τα προβληματα του, πλησιαζεις τον αλλο και αντιλαμβανεσαι καλυτερα πως οσα μας χωριζουν ειναι στην πραγματικοτητα οσα μας ενωνουν.
Μάιος 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου