Οι φεγγαράνθρωποι

Πώς να χωρέσουν τόσες μυρωδιές από αγιόκλημα και γιασεμί, τόσοι ήχοι από γρύλους που ακούγονται από μακριά, τόσες γεύσεις από παγωμένο καρπούζι και τυρί, τόση δροσιά νυχτερινή  μέσα σ έναν κυκλικό δίσκο που ολοένα ανεβαίνει στο στερέωμα μέχρι να έρθει η ώρα του να δύσει;

Πώς να συγκρατήσεις τις αναμνήσεις που έρχονται η μία πίσω από την άλλη ακολουθώντας δικούς τους δρόμους μέσα στους νευρώνες του εγκεφάλου; Αναμνήσεις από τότε που το Πορτο Ράφτη ήταν η μοναχική άγρια "Δύση" στα μάτια των επτάχρονων. Και τα μεσημέρια πηγή εφευρετικότητας, πώς να ξεγλιστρήσουμε από τη μάνα και να πάμε να συνεχίσουμε το παιχνίδι. Που οι αγκαθωτοί θάμνοι ήταν πελώριοι - στα μάτια μας και μοιάζαν με απόρθητα κάστρα και οι κήποι αρένες ιπποτικών αγώνων.
Τότε που το μοναδικό φως που έβλεπες από την αετοφωλιά μας ήταν αυτό στο απέναντι βουνό και το μοναδικό φως στην αυλή ήταν αυτό απο την γκαζόλαμπα που ο μόνιμος φόβος ήταν να μη σπάσουμε το λαμπογυάλι. Τότε που το νερό ήταν παγωμένο γιατί η παγωνιέρα ήταν πάντα εφοδιασμένη με την παγοκολώνα και τα πρωινά τρέχαμε αξημέρωτα  στην κορφή για να προλάβουμε την ανατολή να τη φωτογραφίσουμε. Πώς να ξεχάσεις το θέατρο της Δευτέρας στο ραδιοφωνάκι με τις μπαταρίες και τη μεσημεριανή εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη  4-5  , που μας έμαθε να ακούμε μουσική ;

Τώρα πια η άγρια "Δύση" δεν υπάρχει παρά σαν μια ανάμνηση, που  ξαναζωντανεύει κάθε χρόνο. Δεν χρειάζονται δικαιολογίες για να μην κοιμηθείς το μεσημέρι. Οι θάμνοι έδωσαν τη θέση τους σε πολυτελείς μεζονέτες. Ο κήπος στρώθηκε τσιμέντο. Το απέναντι βουνο είναι πια κατάφωτο και η γκαζόλαμπα αγκαλιά με την  παγωνιέρα αντικαταστάθηκαν με λάμπες χαμηλής κατανάλωσης και καταψύκτη.

Τι απέμεινε; Η μανία με τις φωτογραφίες. Αν και οι μνήμες είναι ομορφότερες φωτογραφίες, έχουν ευελιξία και ευλυγισία..... Τι ταξίδι σε πάει μια πανσέληνος; Πώς να χωρέσεις όλες τις θύμησες που  από καιρό νόμιζες ξεχασμένες μέσα σ ένα ολόγιομο φεγγάρι;
Ας είναι! Αν ήταν γλυκό , θα ήταν ένα δροσερό υποβρύχιο....
ΥΓ
Καταλαβαίνεις ότι μεγάλωσες όταν φτάνεις να διηγείσαι τα παιδικά σου χρόνια και τα από  βλέμματα των μικρών συνειδητοποιείς ότι σε βλέπουν σαν κάποιον που ήρθε από άλλο ..... δορυφόρο... φεγγαρίσιο. Ενας φεγγαράνθρωπος .....