άγχος;

Όταν λες "φοβάμαι" συνήθως οι απαντήσεις περιλαμβάνουν σχόλια που εξηγούν γιατί ΔΕΝ υπάρχει λόγος να φοβάσαι ή να αγχώνεσαι (για αυτό που ήδη σε αγχώνει), ή προσπαθούν να σου "διαλύσουν" το άγχος και να σε διαβεβαιώσουν ότι όλα θα πάνε καλά, ή να μειώσουν την πιθανότητα να μην πάνε τα πράγματα όπως σχεδιάστηκαν. Γενικά στόχος είναι να γίνει το άγνωστο γνωστό, το νέο παλιό ακόμα κι αν είναι μια απλή κουβέντα και στη λένε χωρίς να δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Άλλες φορές γιατί δεν ενδιαφέρονται πραγματικά ή γιατί θεωρούν ότι όλα θα πάνε καλά και δεν έχεις λόγο να ανησυχείς.
Τελικά αυτή η αντιμετώπιση περισσότερο κακό κάνει παρά καλό.
Γιατί  οποιαδήποτε δημιουργική απασχόληση, οποιαδήποτε εμπειρία, συνυπάρχει με μια ή περισσότερες δόσεις αβεβαιότητας. Δεν ξέρουμε από πριν το αποτέλεσμα και αυτό μας δημιουργεί κραδασμούς. Προσπαθούμε να συνενώσουμε εικόνες που μπορεί στη φαντασία μας να λειτουργούν, να δώσουμε ουσία στο άυλο, να μεταμορφώσουμε το άγνωστο σε γνωστό αλλά δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι όλα θα λειτουργήσουν και βέβαια δεν είναι η απάντηση που θα μας ησυχάσει. Όλη αυτή η διεργασία, της δημιουργίας, εμπεριέχει το φόβο και  δράση κρύβει  άγχος.
Τελικά προτιμώ να δω το ζήτημα από την ανάποδη πλευρά. Θα προτιμούσα να ακολουθούνταν διαφορετική γραμμή προσέγγισης. Αυτή του άλλου που συμπάσχει με το άγχος σου και την αγωνία σου.  Που θα σου πει :
 "Καταλαβαίνω το ότι έχεις άγχος. Το ίδιο κι εγώ, και πραγματικά δεν πειράζει, είναι φυσικό."  
Όταν αισθανόμαστε νευρικότητα  και αγωνία ιδρώνουν τα χέρια μας, το στομάχι μας σφίγγεται. Το μυαλό μας και το σώμα μας μάς λένε ότι ετοιμαζόμαστε να κάνουμε κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό από τα καθημερινά και αυτό είναι το εκπληκτικό γιατί έτσι συμβαίνουν όλα τα υπέροχα πράγματα στη ζωή μας. Όταν δοκιμάζουμε κάτι νέο για μας, κάτι που μας πάει ένα βήμα μπρος.
Το να προσπαθείς να εξαφανίσεις το φόβο σου ή να προσποιείσαι ότι δεν υπάρχει δεν  θα σε κάνει να λειτουργείς χωρίς άγχος. Η αυθυποβολή δεν έχει επιτυχία σε αυτή την περίπτωση. Το ότι εμπιστεύεσαι αυτόν που σου το λέει, μπορεί να παίξει ρόλο, αλλά και έτσι δεν "ακούς" πραγματικά τον εαυτό σου και δεν σέβεσαι τους πιο κρυφούς φόβους, αφήνοντας τους να γιγαντώνονται.
Η νευρικότητα προκαλεί ενέργεια, έκκριση αδρεναλίνης και αυτή η ενεργοποίηση είναι που δείχνει τελικά πόσο μας ενδιαφέρει αυτό με το οποίο ασχολούμαστε.
Ποιος αλήθεια αγχώνεται για το πόσο χρειάζεται ένα αυγό να βράσει; 
Ενώ για το αν ........... (συμπληρώνει  ο καθένας αυτό που του προκαλεί άγχος)