Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου- Το κόκκινο κορδόνι

Την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου επιλέξαμε με το 2ο τμήμα της Ε να μην μιλήσουμε για παιδικά βιβλία, αλλά να δώσουμε στα παιδιά εικόνες από το βιβλίο “Το κόκκινο κορδόνι” και σε ομάδες  να τους προτρέψουμε να γράψουν αυτά τις δικές τους ιστορίες. Μετά συνθέσαμε τα όσα είχαν γράψει οι ομάδες σε μία ιστορία, τα δέσαμε σε ένα βιβλιαράκι και τα ετοιμάσαμε για να τα προσφέρουμε στη συγγραφέα του βιβλίου Βασιλική Νευροκοπλή.

Ο χώρος τους ήταν γνώριμος. Η Δημοτική Βιβλιοθήκη του Δήμου Νεάπολης-Συκεών τους είχε φιλοξενήσει και στο παρελθόν.Αλλά τέτοια ησυχία καθώς ανέβαιναν τις σκάλες  κανείς δεν την περίμενε. Η φιγούρα στο κέντρο του χώρου τους κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Ο τρόπος που αφηγούνταν η φωνή που άλλαζε ανάλογα με το χαρακτήρα και τα συναισθήματα που περιέγραφε, η ευγένεια των ματιών έκοψαν την ανάσα στους 40 εντεκάχρονους και εντεκάχρονες που δεν την έχασαν στιγμή από τα μάτια τους. Απλή, προσιτή, ανεπιτήδευτη. Βασιλική Νευροκοπλή. Μια αποκάλυψη. Μας έδωσε τη μιαν άκρη από ένα “Κόκκινο κορδόνι” και κρατώντας την άλλη για τους ήρωές της μάγεψε το ακροατήριό της. Τους το αφηγήθηκε όλο με μιαν ανάσα και δεν ακούγονταν παρά μόνο ανάσες, αφού κανείς δεν είχε διάθεση να μιλήσει στο διπλανό του, και μάτια καρφωμένα στη δασκάλα-συγγραφέα-παραμυθού που κράτησε μέχρι το τέλος το κοινό της.

“Το κόκκινο κορδόνι” είναι ένα παραμύθι για την ομορφιά των απλών πραγμάτων που μας χαρίζουν την ευτυχία. Ένα παραμύθι για τη φιλία, για τη δύναμη της τέχνης, που όταν τη χειριστούμε με αγάπη, χαρίζει στα πράγματα δεύτερη-ίσως και αιώνια-ζωή…

Το κείμενο ρέει χωρίς περιττά στολίδια, η γλώσσα ένα χάδι. Δέχεται πολλαπλές αναγνώσεις. Απευθύνεται τόσο σε μικρούς όσο και μεγαλύτερους αναγνώστες. Ανοίγει διάλογο για θέματα που η διαχείρισή τους απαιτεί λεπτούς χειρισμούς. Χαρακτήρες τόσο ολοκληρωμένοι , όσο και ανοιχτοί στο πλέξιμο παράλληλων ιστοριών. Θεατρική η γραφή της, πλούσια σε συναισθήματα, κείμενο γεμάτο εικόνες και μουσική, κάτι που χαρακτηρίζει όλα τα έργα της.

Σε ευχαριστούμε Βασιλική που μας χάρισες, όχι απλά μια ιστορία, αλλά που μας άνοιξες πολλές πόρτες, που για κάποιους τουλάχιστον από μας, παρέμεναν κλειστές για χρόνια και έγινες πηγή έμπνευσης και δημιουργίας.

“Η έμπνευση είναι αέρας, είναι φως. Πριν από πολλά χρόνια ήταν χειμώνας, περπατούσα στην παραλία. Στην τσέπη του μπουφάν είχα “κάτι” κι έπαιζε μαζί του το χέρι μου, χωρίς να το βγάλω. Μετά από λίγη ώρα αισθάνθηκα καλύτερα. Το να ασχολούνται τα χέρια μας με κάτι μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα. Όταν το έβγαλα από την τσέπη μου ανακάλυψα ότι ήταν ένα κόκκινο κορδόνι….”

“Όλα αυτά χρόνια έγραφα κάθε μέρα. Δεν είχα συναίσθηση ότι  το μόνο που θέλω να κάνω είναι να γράφω.Ποτέ κάτι που κάνουμε δεν πάει χαμένο. Όλα περνάνε στο γράψιμο. Πρέπει να έχουμε υπομονή και να μην απογοητευόμαστε.”

Περίμενε υπομονετικά στο πάτωμα της βιβλιοθηκης να το ανακαλύψουμε; Πώς βρέθηκε  εκεί; Τι ιστορίες έχει ν αμας πει;  Ενα τόσο δα μικρό κόκκινο κορδονάκι μας ένωσε με τα φτερά της φαντασίας.