Από την άλλη ήταν μια χρωστούμενη επιμόρφωση στα νέα βιβλία - που έφτασαν πια την ηλικία εγγραφής στο Δημοτικό , και την ομαδική και συνεργατική μέθοδο διδασκαλίας, η οποία όμως ήταν προϋπόθεση για να δουλέψει κανείς με τα νέα βιβλία.
Την κρατώ σαν μια εμπειρία που έπρεπε να έχω ζήσει στο παρελθόν, αλλά, εξαιτίας ενός χάσματος στο χωροχρόνο, αξιώθηκα να τη ζήσω πρωθύστερα..... πρώτα δούλεψα με ομάδες, πειραματίστηκα και μετά από χρόνια επιμορφώθηκα..... (και να ήταν το μόνο περίεργο σ αυτή τη χώρα...).
Κρατώ επίσης τις πολύ ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις των μικροδιδασκαλιών ( αυτό κι αν έχει ξεφύγει από τη χρονογραμμή , ξαναέγινα φοιτήτρια... κατ επίφασιν, γιατί ο πόνος στις αρθρώσεις άλλα λέει) και την φαντασία που ακόμα έχουμε , την ορεξη και το μεράκι να δημιουργήσουμε. Ανακάλυψα δύο πράγματα :
- δυσκολευόμαστε να ασκήσουμε κριτική , γιατί δεν έχουμε σαφή γνώση του κώδικα και των σημείων στα οποία πρέπει να σταθεί κανείς για να ασκήσει εποικοδομητική κριτικη ή ανατροφοδότηση ( το επίθετο "καλός, -ή, -ό " μάλλον δεν αρκεί για επαγγελματίες)
- ότι αυτό που μας λείπει είναι οι ομάδες ψυχοθεραπείας (κάπως ακούγεται αυτό!) προσπαθώντας να απαλύνουμε το επαγγελματικό κάψιμο, πηγή πολών δεινών για την τάξη.....
ΥΓ Και τώρα τι θ απογίνω χωρίς φυτικές ίνες στο ημερήσιο πρόγραμμά μου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου