Μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί ψάχνω! Μήπως θα ήταν καλύτερα να καθόμουν στα αυγά μου! Από τη μια το βίντεο με τη δασκάλα που αναγκάστηκε ν αφήσει πίσω της το αυστηρό ντύσιμο και τους "πεπαλαιωμένους" τρόπους διδασκαλίας για να εξακολουθήσει να δουλεύει στο σχολείο (!!! το βλέμμα της Δ/ντριάς της στο 1.23 "τέλειωσες από δω", τα λέει όλα) . Όταν λέει, βέβαια, ότι αυτό που εγκατέλειψε είναι το να προετοιμάζεται από τα βιβλία, και να παρουσιάζει powerpoints που είχε δημιουργήσει η ίδια, αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν ήταν έτσι κι αλλιώς συμβατική! ( Τι θλιβερό! Εδώ πολλοί είναι ακόμα αυτοί που θεωρούν ότι ακριβώς αυτό είναι καινοτομία.......)
Κι από την άλλη ο καθηγητής φυσικών επιστημών που στόχος του είναι να βοηθάει τους μαθητές "να μαθαίνουν από μόνοι τους και για τον εαυτό τους" (learn for themselves and by themselves).
Και οι δύο αποποιήθηκαν τον δασκαλοκεντρικό ρόλο τους, έδωσαν ελευθερία και οδήγησαν μέσα από την προσωπική διερεύνηση τους μαθητές σε νέους δρόμους. Ανέτρεψαν τα δεδομένα δεκαετιών και έφεραν νέο αέρα μέσα στους τέσσερις τοίχους. Έχουν μαθητές που χρησιμοποιούν όλες τους τις αισθήσεις στο "μάθημα" και προφανώς δεν βαριούνται και σαφώς μαθαίνουν περισσότερα.
Δεν ξέρω αν αλλάζοντας ένα σύστημα και εμφυτεύοντας την τεχνολογία , θα έχουμε "αποτελέσματα". Το καλύτερο αποτέλεσμα θα είναι να υπάρχουν πια μαθητές σε όλες τις βαθμίδες που δεν θα σου λένε "πφφφφφ, σχολείο! βαριέμαι!!!" και όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε τόσο πιο συχνά ακούγεται. Η αδιαφορία είναι το βασικότερο πρόβλημα της εκπαίδευσης, από όλους ενήλικους και ανήλικους.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου