Το όνειρο του Χάιμε

«Υπερασπίσου το παιδί, γιατί όσο υπάρχει το παιδί, υπάρχει ελπίδα» είναι ο στίχος από το τραγούδι του Σιδηρόπουλου που δανείζεται ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας Πάνος Μπρατάκος για τον πρωταγωνιστή του δικού του «σκληρού» παραμυθιού, ο οποίος «εκβιάζεται» στην ενηλικίωση και ταξιδεύει μακριά για να γίνει άντρας. «Κάθε γενιά αξίζει ένα παραμύθι. Ειδικά η δική μου, όπου όλα μοιάζει να αλλοιώνονται -οικογένεια, εργασία, δημοκρατία. Ενα παραμύθι, που φαίνεται τελικά να αφορά και άλλες γενιές, στις κρίσιμες στιγμές της ζωής του. Ενα σκληρό παραμύθι, που μας θυμίζει πόσο σκληρή είναι η φαντασία απέναντι στην πραγματικότητα». Ο Πάνος Μπρατάκος εξηγεί ότι ακολουθεί «παραμυθοκανόνες»: «Σ' ένα παραμύθι τα ονόματα συμβολίζουν, υποδηλώνουν και το χαρακτήρα. Το ''Χάιμε'' για μένα παραπέμπει σε κάτι άερινο μετέωρο, που δεν πατάει στα πόδια. Το ''Πενέλοπε'' της μάνας κρύβει μια αναφορά στη γυναίκα του Οδυσσέα. Το ''Λαρς'' φανερώνει ένα ιδιαίτερο βάρος, το ''Μάριαν'' ως ερωτική σύντροφος παραπέμπει στο ιδανικό του Ρομπέν των Δασών, αλλά και στην παρθένο.Ο ''Κατεργάρης'' και "φύλακας", οι μόνοι ήρωες που έχουν ιδιότητες για όνομα, είναι οι δυο πτυχές που έχουμε όλοι μέσα μας». Αγγελιοφόρος

Το ΚΘΒΕ αποδεικνύει ότι μπορεί να κάνει πειραματικό θέατρο αξιώσεων και μάλιστα σε χαλεπούς καιρούς . Θεατρικά είναι μια ευτυχισμένα εμπνευσμένη στιγμή από όλες τις απόψεις. Η σκηνοθεσία ευρυματική και σφιχτοδεμένη , οι ηθοποιοί έχουν και σαν σύνολο και ερμηνευτικά ένα εξαιρετικό δέσιμο μεταξύ τους. Κοστούμια και σκηνικά εκπληκτικά στην απλότητα και την ευρυματικότητά τους. Και η μουσική ό,τι πιο ενδιαφέρον και δημιουργικό ε΄χω ακούσει τα τελευταίας χρόνια σε κρατική σκηνή.

Είναι ο δικός μας Άμλετ, φρέσκος  όσο και αρχέγονος, σκληρός αν και πίσω από τις φολίδες κρύβεται ένας γυάλινος μονόκερος, σαρκαστικός  αλλά με τις σωστές δόσεις χιούμορ.Από τα καλύτερα κείμενα που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια  Κρατώντας ένα σπόρο τόσο παλιό όσο το παραμύθι  καταφέρνει να  δώσει σε μια ιστορία χιλιοειπωμένη νέα πνοή και να τη στήσει μπροστά σ ένα κοινό , το 2010, που έχει δει, ακούσει και διαβάσει τα πάντα. Κι αυτό χωρίς υπεροψία, χωρίς τεχνάσματα υπερβολικά και υπερφίαλα. Έτσι απλά και ωμά μας καλεί ν αντιμετωπίσουμε τα φαντάσματά μας. Οι εφιάλτες και τα όνειρα συμπλέκονται αναζητώντας διέξοδο.