Περί αλλαγής ο λόγος

I'd Love To Change The World (Alvin Lee) Band - Ten Years After (Nottingham England)

Τραγούδι θρύλος για μια γενιά. Κάποιοι τότε έκτη γυμνασίου είχαν αφίσα με τον Alvin Lee να κοσμεί τον τοίχο τους. Εγώ το πρωτοάκουσα από την εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη και αφού το έγραψα σε κασέτα προσπαθούσα να "βγάλω" τα λόγια.

I'd love to change the world.
Where is sanity ?
Tax the rich, feed the poor
Till we run out, rich no more

Αγαπημένο ρεφρέν των χρόνων που θεωρούσαμε τα πάντα δυνατά, ν αλλάξουμε τον κόσμο. Τα υπόλοιπα λόγια απλά δεν με ενδιέφεραν.
Μετά από πολλά χρόνια, και για διαφορετικούς λόγους, ξαναήρθε στη δημοσιότητα. Ημουν πια στην "κατάλληλη" ηλικία για να ρίξω μια ματιά και στα υπόλοιπα...

But I don't know what to do

Γιατί;; Πού πήγε όλη η ένταση εκείνων των χρόνων; Των χρόνων που πιστεύαμε ότι θα κάνουμε τη διαφορά, όταν κάναμε όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο.

Population, keeps on breedin'
Nation bleedin', still more feedin'
Economy
Life is funny, skies are sunny
Bees made honey, who needs money?
Monopoly
More pollutions, there's no solutions
Restitution, mass confusions
Spread the word
Rich or poor
Save the earth
Stop the war
Από το σωτήριον έτος 1971, μέχρι σήμερα δεν έχουν αλλάξει και πολλά... Η ορμή μεταμορφώθηκε σε πείρα, γνώση, οργάνωση. Τη διαφορά πια την κάνουμε αναζητώντας νέους τρόπους για να "περάσουμε" γνώσεις και μηνύματα που να ανταποκρίνονται στη γενιά του 2010. Μαθαίνοντας ν' αλλάζουμε. Να αποφεύγουμε τον παραδοσιακό τρόπο, ν αναζητούμε πάντα κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, κάτι ενδιαφέρον, κάτι που ν' αγγίζει τη νέα γενιά, να την προκαλεί και να την προσκαλεί στο ταξίδι....
Τελευταία πρόσεξα και το
So I'll leave it up to you
Όχι, δεν θα το αφήσω σε κανέναν άλλο. θα γίνω κομμάτι της αλλαγής. Είμαι κομμάτι της και είναι μονόδρομος.
Κρατώ πάλι το I'd love to change the world με την ορμή της εφηβείας αλλά τη γνώση αυτή τη φορά των επιπλέον χρόνων.