Μου ήρθε σήμερα το πρωί από τη φίλη μου την Έλενα την Ελληνιάδου και ενώ στην αρχή βιαστικά ετοιμάστηκα να σχολιάσω πόσο έχουμε αλλοτριωθεί ως κοινωνία και δεν δεχόμαστε την παραμικρή επαφή με τους γύρω μας τόσο ψυχική πολύ περισσότερο μάλλον σωματική ( όντας περιχαρακωμένοι σε καθωςπρεπισμούς και κοινωνικές συμβατικότητες), ήρθε η συνέχεια του βίντεο και άνθισε το χαμόγελο και το γέλιο. Πόσο απλό είναι και όμως πόσο δύσκολα ανοιγούμε την αγκαλιά μας στο συνάνθρωπό μας. Ευτυχέστερες στιγμές: η αγκαλία από τον κύριο στην αναπηρική πολυθρόνα και από μια κυρία που συνεχίζει μετά χορεύοντας! Πάντως η γλυκύτερη αγκαλιά είναι από τα παιδάκια γιατί είναι "ορθάνοιχτη" και χωρίς δεύτερη σκέψη.Είναι πολύ γλυκό να εκδηλώνεσαι και να είναι αμοιβαίο, γνωρίζοντας ότι ο "άλλος" δεν έχει "δεύτερες και τρίτες" σκέψεις στο πίσω μέρος του μυαλού. Είναι αυθορμητισμός και εγώ τουλάχιστον έχω μπόλικο!!! Σ' ευχαριστώ Έλενα, μου έφτιαξες τη μέρα.Η πρώτη αγκαλιά δική σου!
Μια σφιχτή αγκαλίτσα σε όλους και όλες και πολλά πολλά φιλιά αυτό το ζεστό Σαββατοκύριακο.
Εγώ σ' ευχαριστώ για την αγκαλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα μου άρεσε το παιδάκι με το μαντήλι στο κεφάλι που μάλλον ήταν άρρωστο. Άσε, πολύ κλάμα!
Φιλιά πολλά (και της μικρής θα τα δώσω, άλλωστε δεν κάνουμε άλλη δουλειά σαν κεκάκι και φρατζολάκι που έχει γίνει!)
Το "δημοσίευσα" στο facebook χωρίς την άδειά σας - ελπίζω να μη σας πειράζει, αλλά κι αν σας πειράζει ...hugs.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια δώσε ένα στοιχείο ακόμα (διεύθυνση), αλλιώς να ζητήσω τη βοήθεια του κοινού!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή