Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Κ_ _ _καίρι;;; Διακοπές;;;

Η εικόνα που έχω για τις διακοπές, δε λέω καλοκαίρι(να σημειωθεί στα πρακτικά) δεν ξέρω ποια "είναι", ξέρω όμως ποια "δεν"είναι. Είναι ....(Μπα, δεν θα το πω εγώ. Σχολιάστε εσείς όπως κρίνετε). Όλος ο κόσμος επιλέγει ένα μέρος, βολεύεται σ' αυτό και ακολουθεί ένα πρόγραμμα το οποίο συνήθως είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Το πρωί πηγαίνει για μπάνιο στη θάλασσα και το απόγευμα πηγαίνει για μπάνιο ...στη θάλασσα. (Αν καταλύσει σε ξενοδοχείο, το πρωί επιλέγει την πισίνα). Στο ενδιάμεσο των δύο τμημάτων της ημέρας απολαμβάνει φαγητό και ύπνο. Στο τέλος πάλι φαγητό και κάποιου είδους διασκέδαση. Η επιστροφή στην πόλη τον βρίσκει ξεκούραστο και ανανεωμένο.(;) Ε καλά διακοπές είναι αυτό τώρα;;; Μαμ,μπανιο,μαμ,υπνος,μπανιο,μαμ,βολτα,ύπνος;;;
Με βάση τα σημεία στίξεως(νότες στην προκειμένη), τι μουσική μπορείς να γράψεις με 8 νότες;;;;
Εγώ γιατί δεν μπορώ ν αφήσω τη δασκάλα πίσω μου; Γιατί κάθε φορά που πάω διακοπές την παίρνω μαζί μου; Κάθε φορά πριν ξεκινήσω επαναλαμβάνω στον εαυτό μου: δεν είναι εκδρομή της τάξης, είναι διακοπές. Αλλά κάτι δεν εγκαθίσταται καλά στο σκληρό δίσκο ( το ζιπαρισμένο αρχείο πρέπει να είναι διε-φθαρμένο) και δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα η αποσυμπίεση, δε δένει το γλυκό που θα έλεγε και μια φίλη. Χωρίς να ελέγχω τον εαυτό μου και το είδος της διαστροφής που με κυριεύει, συλλαμβάνω τον εαυτό μου να συμβουλεύεται ό,τι ταξιδιωτικό οδηγό κυκλοφορεί , σε όλες του τις μορφές, και πάνω απ όλα, κρυφά ,μην πάρει χαμπάρι κανείς κι έρθουν τα σχόλια και τους χαλάσω την έκπληξη.
Κατά τη διάρκεια των διακοπών το ξεφουρνίζω. Το πετάω ψηλά ώστε να κατρακυλήσει αργά αργά προς το έδαφος και πριν προλάβουν να αντιδράσουν, να καταφέρω να πείσω τους γύρω μου, ότι το τάδε Μουσείο έχει πολύ ενδιαφέροντα ... εκθέματα. Μετά κρατώντας το χάρτη ανάποδα (για τελείως ανεξήγητους από τη θέλεηση μου λόγους) οδηγώ τα αθώα μου θύματα σε ανακαλύψεις, που ποσώς δεν τους ενδιαφέρουν. Δεν ξεχνιέται η ανάβαση στο Σούλι! Τρία τέταρτα οδήγηση και υποψία ανθρώπινης παρουσίας δεν είδαμε και η βενζίνη επικίνδυνα λίγη. Ένας αποζημιώθηκε στο καφενείο από τους ιδιαίτερα ζεστούς και φιλόξενους Σουλιώτες. Δύο πήραν το δρόμο της επιστροφής με τη χρωματική απόχρωση του μπαρμπουνιού ( μπα πιο κοκκινοι ήταν) και εγώ κατάφερα αφού μέτρησα όλα τα πηγάδια του Σουλίου ( και είναι πολλά) να μπω σε όλα τα σπίτια - ψάχνοντας να βρώ το σπίτι του εθνικού ήρωα Τζαβέλα ή Μπότσαρη, δε θυμάμαι πια- τρομάζοντας τις κυρούλες που έβλεπαν την "εξερευνήτρια" αφεντιά μου ως άλλη Λένω Μπότσαρη μπροστά τους...

2 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφο Λένω Μπότσαρη. Η εξερεύνηση... Αχχχ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδας και από τις καλύτερες διαδρομές και διακοπές που κάναμε. Σ' ευχαριστώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...