που οι άλλοι φοβούνται να δουν.
Αγγέλους και νεράιδες, νάνους και ξωτικά και τον Πρίγκηπα.
Ολα στο θέατρο είναι μαγεμένα. Κεντημένα με δυνατά ξόρκια.
Τα θαύματα είναι η δουλειά μας. Ο Ιησούς μπορεί να έκανε το νερό κρασί μα εμείς κάθε μέρα κάνουμε τα σπασμένα γυαλιά διαμαντάκια.
Αφιερωμένο σε όσους ποτέ δεν θα είναι όμορφοι πρίγκηπες και ωραίες πριγκήπισσες , που ποτέ δεν θα κερδίσουν την καρδιά μιας δεσποσύνης ή ενός γενναίου ιππότη και που ποτέ δεν θα έχουν το θάρρος και την αφέλεια να ξεστομίσουν γλυκερές ανοησίες."
Ο πρίγκιπας των Λύκων
Παναγιώτης Πασχίδης
Tοσα χρονια και η μνημη δεν ξεθωριαζει.
Θα ναι για παντα δεμενη με οσα σε κανουν κομματι ενος κοσμου που δεν χαθηκε μεν γιατι ζει μεσα μας, μια χουφτα ανθρωπους που ετυχε να εχει κεφια ενα αστερι και τους εφερε κοντα τον εναν με τον αλλο και ολοι μαζι ζησαμε οσα αλλοι δεν ζουν σε μια ολοκληρη ζωη, αλλα εμεινε πια μονο στις θυμησες και τις φωτογραφιες για να μας κανει να χαμογελαμε και να δακρυζουμε.
Δεν εφυγες εισαι ακομα εδω. Σε νιωθουμε. Η ανασα σου, η ενρινη με κεινο το γραναζι φωνη τριγυριζει γυρω απο τα αυτια μας. Κουβεντες καθισμενοι στο πατωμα, ακουμπωντας σε εναν τοιχο. Ονειρα, σχεδια, ιδεες, πειραγματα, κακιες, διαφωνιες και το πειρακτικο βλεμμα που συνοδευε ενα γελιο ολο νοημα.
Ο βαθυς πονος που συνοδευει την απωλεια περασε. Εμεινε ενα παραπονο, ενα γιατι να αιωρειται αναπαντητο. Πηρες μαζι σου ενα κομματι της ιστοριας σου που κανενας μας δεν θα μαθει. Απομειναμε εμεις να συνεχιζουμε σε διαφορετικες πορειες ο καθενας. Οταν βρισκομαστε ειναι σαν να μην αλλαξε τιποτα, ή σχεδον τιποτα. Δεν μιλαμε για την απουσια σου, ομως ολοι τη νιωθουμε.
Μας λειπεις.Μου λειπεις. Πολυ.
 |
| Tρωαδες |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου