Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας είναι ο χειρότερος μήνας που υπάρχει. Πάντα είχα τους λόγους μου να μην τον συμπαθώ. Από πέρσυ, νομίζω πια ότι τον φοβάμαι, κακά μαντάτα μου φέρνει.....Η κούραση είναι όση στο τέλος της χρονιάς κι ακόμα είμαστε στη μέση του μήνα..... Τελειώνει η πρώτη σχολική εβδομάδα, μια εβδομάδα απίστευτης κούρασης και ταλαιπωρίας, καθώς είμαστε στη διαδικασία μιας μετακόμισης σε νέο διδακτήριο, το οποίο ακόμα δημιουργείται και τα τρυπάνια και τα σβουράκια δε σε αφήνουν ν ακούσεις τις σκέψεις σου (επίπονος ο τοκετός...) και με την ψυχολογική πίεση οικονομικών μέτρων που μας γονατίζουν, η ψυχοσωματική κατάσταση δεν είναι στα καλύτερά της. Σωματικό ερείπιο και ψυχολογικό ράκος ξεκινάω μια χρονιά που θα είναι η δυσκολότερη της ζωής μου. Και εκεί που κουτουλάω μεσημεριάτικα πάνω στο "Συνταγματάρχη Αουρελιάνο Μπουενδία" * συλαμβάνω τον εαυτό μου να συνέρχεται και σαν να κοιτάω μέσα από ένα καλειδοσκόπιο πολύχρωμα σχήματα αρχίζουν να δημιουργούνται μπροστά μου. Διαβάζω ένα ηλ. μήνυμα και στο τέλος πια δακρύζω χαμογελώντας και συνειδητοποιώ ότι πλέον κάθομαι στητή στην καρέκλα του υπολογιστή, η νύστα έχει εξαφανιστεί , ένα αίσθημα ανακούφισης με κατακλύζει, και τελικά μένω με μια γλυκιά ευτυχία που έρχεται να κουρνιάσει ανασηκώνοντας το βάρος από την ψυχή μου. Χαμογέλασα και σκέφτηκα "Δυο δρόμοι χώριζαν στο δάσος και εγώ πήρα το δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο, και αυτό είναι που έκανε όλη τη διαφορά.".
" Γειά σας!!!
Τι κανετε? Αρχίσαμε και παλί....Ξανά στα θρανία....Δεν έχουμε και πολλές επιλογές, back to reality...Φέτος ξεκίνησε διαφορετικά η χρονιά...χωρίς βιβλία..ίσως έπρεπε να το εκμεταλευτούν μερικοί πιο 'έξυπνοι' καθηγητές για να ισχωρίσει η τεχνολογία στα σχολεία. Πέρσυ βάλαμε διαδραστικούς πίνακες στο σχολείο και φέτος έχουμε και στην τάξη μου..αλλά θα έχουν ανοίξει το πολύ 2 φορές...είναι δύσκολο να υπάρχει τέτοια άγνοια στα σχολεία ενώ θα μπορούσαμε να κάνουμε πολύ πιο εποικοδομητικό μάθημα.
Ήθελα να σας πω μια ωραία εμπειρία που είχα στο σχολείο. Στην οικιακή οικονομία έχουμε την κα ...................... Στο πρώτο μάθημά μας εξήγησε τους κανόνες του μαθήματός της και τον τρόπο διδασκαλίας που θα ακολουθήσει. Στό δευτερο μάθημα μπηκε στην τάξη και μας μοίρασε μια φωτοτυπία. Περίμενα να δω τίποτα για τρόφιμα ή για την οικονομία. Όταν ήρθε η φωτοτυπία στα χέρια μου παραξενεύτηκα πάρα πολύ αλλα συγχρόνως χάρηκα-χωρίς να ξέρω τον λόγο. Η φωτοτυπία είχε πάνω τον τίτλο 'Ιθάκη' και ακολουθούσε το ποίημα του Καβάφη. Μας το διάβασε και μας είπε μερικά πράγματα για τον Καβάφη και αργότερα μας ρώτησε γιατί πιστευουμε ότι αυτό το ποίημα έχει σημασία στις μέρες μας. Χάρη σε εσάς και με τη βοήθεια της κα ............... μπορούσα να καταλάβω καλήτερα το νόημα του ποιήματος. Αυτό που με έκανε να νιώσω πραγματικά χαρούμενη δεν ήταν το ότι μπορούσα να απαντήσω στις ερωτήσεις της καθηγήτριας αλλα το ότι για άλλη μια φορα αποδείχτηκατε η καλήτερη δασκαλα που είχα ποτε. Θυμάμαι πως επιμένατε να μάθουμε μερικούς στίχους απο αυτό το ποίημα. Τότε δεν καταλάβαινα σε τι μπορεί να με βοηθήσει αλλά τώρα με τα σημερινά δεδομένα η αλληγορική σημασία του ποιήματος έχει μεγαλήτερη αξία από ποτέ για μένα. Ειληκρινά σας ευχαριστώ! Ίσως δεν είχαμε το χρόνο να μάθουμε όσα έπρεπε να μάθουμε από εσας, αλλά βλέπω σιγά σιγά πολλές απο τις σιμβουλές σας να μου έρχονται στο μυαλό...
''Σαν βγείς στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος σου
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώση
Και αν πτωχική την βρείς. η Ιθάκη δεν σε γέλασε
έτσι σοφός που έγινες με τόση πείρα
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθακες τι σημαίνουν...''
Μία χάρη θα σας ζητήσω μόνο. Να μάθατε όσα μαθατε σε εμάς και στην νέα τάξη σας. Το πιο πιθανό τώρα να μην το εκτιμάνε...να μην καταλαβαίνουν καν το λογο για πολλά πράγματα απο αυτά που κάνετε...αλλα να είστε σίγουρη ότι σε κάποια στιγμή τη ζωής τους θα σας θυμηθούν και θα εκτιμήσουν πραγματικα το χρόνο που περνάτε μαζί τους. Ένας από τους λόγους που θα γύριζα στο Δημοτικό είναι να κάνω μάθημα μαζί σας! Στο γυμνάσιο οι σχέσης καθηγητη-μαθητή είναι πολύ κρύες...'ισως δεν τις ευνοούν το περιβάλλον αλλα το ότι κάνουμε κάθε ώρα με διαφορετικό καθηγητή και το ότι οι καθηγητές μπαινουν στην τάξη κανούν την παράδοση και βγαίνουν κανεί πολύ κακό στους μαθητές...τους κάνει να νιώθουν ότι αναγκαστικά είναι μαζί τους και τους μαθαίνουν πράγματα...ακόμη και οι χειρότεροι μαθητές έχουν ανάγκη να νιώσουν λίγη αγάπη απο τους ανθρώπους που περνουν 8 ώρες κάθε μέρα στον ίδιο χώρο.
Οί καταστάσεις αλλάζουν καθημέρινα...και όχι προς το κάλύτερο...δύσκολοι καιροί έρχοντε μπροστά μας...ακόμη και εγώ σαν παιδί μπορώ να το νιώσω...μπορεί να μην καταλαβαίνω και να μην παρακουλουθώ τη γίνετε στην πολιτική σκηνή αλλα η αβεβαιότητα είναι εμφανής παντού σήμερα.
Διάβασα κάτι στην Γραφή που με παρηγορεί και μου δίνει ελπίδα...μια που στις μέρες μας δεν μας έχουν μέινει και πολλά πράγματα στα οποία μπορούμε να εμπιστευόμαστε...
''Λίγο ακόμη και ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια
και θα παρατηρήσεις στον τόπο του και εκείνος δεν θα υπάρχει.
Οί πράοι όμως θα γίνουν κάτοχοι της γης
και θα βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστιση στην αθφονία της ειρήνης ''
-Ψαλμός 37:10,11
Με πολύ αγάπη,
η παλιά σας μαθήτρια,
..............
Υ.Γ. Ακόμα είμαι λιγάκι ανορθόγραφή :/ "
* ο υπολογιστής μου έχει προσωπικότητα και μάλιστα ισχυρή και βεβαίως ονοματεπώνυμο, που δανείστηκα από το Γ.Γ.Μάρκες......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου