Είναι κάποιες μουσικές που απ΄την πρώτη φορά που τις ακούς σε κρατούν δέσμιό τους , όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Πάντα η φυσαρμόνικα να γδέρνει χορδές εφηβικές, η βραχνή φωνή του συνυφασμένη με καλοκαιρινές περιπέτειες, όταν όλα κατω εκεί στο Ποτάμι έμοιαζαν ασυννέφιαστα γαλάζια και η ζωή φαινόταν ατελειωτη. Ήταν όλη μπροστά μας.
Τώρα οι αναμνήσεις με στοιχειώνουν . Είναι ψέμα το όνειρο που δεν γίνεται πραγματικότητα ή είναι κάτι χειρότερο. ΄Ο,τι και να είναι με στέλνει κάτω στο Ποτάμι.
20estreetband-articleInline.jpg
Το περασμένο Σάββατο αποχαιρετήσαμε τον Clarence Clemons την επιβλητική φιγούρα που χρόνια τώρα ήταν δίπλα στον Springsteen. Μαζί με τον ήχο του σαξοφώνου του έφερε στα τραγούδια την ψυχή της soul και του R&B , πάντρεψε την αστική εκλεπτυσμένη κουλτούρα με την άγρια ομορφιά του ροκ. Ο ίδιος δήλωνε ότι η μπάντα συνδύαζε τη "μαύρη" κληρονομιά του rock and roll με το λευκο παίξιμο/θεματολογία. Το δέσιμό του με τον Springsteen ήταν έναν σύμβολο ενότητας και συμφιλίωσης , ειδικά αν σκεφτεί κανείς τη μεγάλη και ταραγμένη πολιτιστική ιστορία της Αμερικής των φυλετικών διακρίσεων.
Kι εμείς που καμία σχέση δεν είχαμε με όλη αυτή τη μακριά ιστορία φυλετικών ταραχών, μάθαμε για αυτήν μέσα από τα τραγούδια και μπολιαστήκαμε με ήχους που αν και ξένοι για τους γύρω σε μας μιλούσαν, μοιραστήκαμε τις ιστορίες άλλων ανθρώπων που όμως έμοιαζαν τόσο κοινές με τις δικές μας.... Τότε....
Δεν είμαι σίγουρος ότι το περνάμε το ποτάμι. Κάποτε η μουσική, η συγκεκριμένη μουσική;, σήμαινε πολλά. Η αίσθηση που μου μου απομένει στο στόμα είναι ότι ακολουθούμε το ποτάμι. Δεν νομίζω ότι θα το διασχίσω ποτέ. Άλλωστε οι φίλοι μου, οι έρωτες, οι ευτυχισμένες στιγμές έχουν όχθη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα κρατήσω τον Clarence Clemons ζωντανό ... στα ακούσματα, στην παρατεταμένη εφηβεία μου. Και θα θυμάμαι εκείνα τα απίθανα παρτάκια που στήναμε στου Ζωγράφου όταν ...
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου. Το παρακολουθούμε από τις όχθες, δροσιζόμαστε σ αυτό αλλά δεν μας παρασύρει και αυτό είναι που κάνει τη διαφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εποχές αλλάζουν και ίσως η όχθη...... η οποία στο Πόρτο Ράφτη τουλάχιστον που φιλοξενούσε τα δικά μας πάρτυ, τώρα πια χορτάριασε κ ερήμωσε..... :(