Αποφασιστικά μπήκε , κάθισε και αμέσως ξανασηκώθηκε χωρίς να πει τίποτα. Πήγε στο γραφείο και ζήτησε τα κλειδιά. Κάθισε ξανά στην καρέκλα. Έβγαλε το βιβλίο, σήκωσε το βλέμμα. Πριν καν το ανοίξει, τα κοίταξε και σχολίασε: "Μπορούμε να κατέβουμε στην αίθουσα, αν θέλετε." Δεν χρειάστηκε να πει ποια αίθουσα. 18 ζευγάρια μάτια άστραψαν. Μια φωνή η απάντηση όλων: Ναιιιιι!!!! Ένα τσίμπημα στο στήθος.....Να ζηλέψει; Δεν είναι αρκετά ενδιαφέρον ό,τι κάνει χωρίς υπολογιστή; Η φωνή της μικρής την επανέφερε: " Άλλωστε, εκεί θα είμαστε πιο ζωντανοί ". Μάζεψαν τα πρόχειρά και τα μολύβια τους , έκαναν δυάδες και ξεκίνησαν. Τι έπαθαν;, σκέφτηκε, δεν χρειάστηκε να πω τίποτα! Την περίμενα έξω από το υπόγειο. Μπήκαν. Ξεπεράστηκε αυτή η απαίσια μυρωδιά κλεισούρας και υγρασίας, άνοιξαν τα μηχανήματα, συνδέθηκαν στο wiki τους - γιατί είναι κατάδικό τους φέτος- και άρχισαν να συμμαζεύουν την ιστοεξερεύνησή τους. Στις ερωτήσεις της μιας ομάδας έσπευδε ν απαντήσει μια άλλη ομάδα. Ανακάλυψε ότι είχαν συγκρατήσει πράγματα που θεωρούσε ότι ούτε καν τους είχαν δώσει σημασία, ακόμα και λεπτομέρειες.... Ανακάλυψε μέσα σε μια κούτα ένα μικρό μικρόφωνο. Επιβεβαίωσε ότι δουλεύει. ΄Εβαλαν μπρος τις μηχανές του καραβιού, θα ξανάβγαιναν μεσοπέλαγα αυτή τη φορά... Ήταν ώρα για το πρώτο podcast. Θα ηχογραφούσαν την αποστολή τους. Συνεννοήθηκαν, τα έγραψαν στα τετράδια, μοίρασαν στον καθένα από μια κουβέντα και πλησίασαν το μικρόφωνο. Πρώτα οι σεναριογράφοι, οι δημοσιογράφοι,οι διαφημιστές και οι παραγωγοί, Κάτι ήταν κι αυτο....... τα υπόλοιπα από βδομάδα....
Στα πεταλουδάκια μου.... 
Σας λατρεύω......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου