Το να αφηγείσαι μια ιστορία δεν είναι εύκολο και δεν αποτελεί και συνήθη πρακτική των εκπαιδευτικών, ίσως γιατί μέχρι πρόσφατα επικρατούσε η αντίληψη " άσε ελεύθερα τα παιδιά να εκφραστούν", αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα κείμενα των παιδιών που θα μπορούσε να τα εντάξει κάποιος στο είδος της "συνειρμικής γραφής" , το οποίο άλλες φορές μπορεί να ήταν εξαιρετικά επιτυχημένο κι άλλες να μην οδηγούσε παρά στο χαρακτηρισμό "εκτός θέματος". Τελευταία υπάρχουν σαφείς οδηγίες (επιτέλους) στα σχολικά εγχειρίδια για τα υλικά/στοιχεία που χρειάζονται για να δημιουργηθούν παραμύθια, αφηγηματικά, περιγραφικά, επιχειρηματολογικά κείμενα. (Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από μερικά χρόνια οι Σχολικοί Σύμβουλοι σχολίαζαν αρνητικά το να μαθαίνεις στους μαθητές ακόμα και της Στ΄ δημοτικού ότι υπάρχει το υποκείμενο, το ρήμα, το ρήμα, το κατηγορούμενο, ότι ένα κείμενο πρέπει να έχει έναν πρόλογο, θέσεις που θα αναπτύξεις, επίλογο και σήμερα θεωρουνται ο βασικός κορμός του γλωσσικού μαθήματος της Γλώσσας, στη Δ΄δημοτικού).
Περνώντας από τον κόσμο του χαρτιού και του μολυβιού στον κόσμο του web2.0 ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν πάρα πολλές εφαρμογές που σου δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργήσεις ιστορίες με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι όλες οι εφαρμογές αποτελούν λαμπερά εργαλεία πίσω από τα οποία πρέπει να προϋπάρχει η ιδέα για την ιστορία, η αντίληψη της δομής που θα πρέπει να έχει αυτό που θα αφηγηθώ και στο τέλος έρχεται το web2.0 να δώσει πολλαπλές επιλογές στον τρόπο έκφρασης. Το επιπρόσθετο και το πιο δημιουργικό απ όλα είναι ότι μπορεί ο εκπαιδευτικός να ενώσει τους μαθητές δημιουργώντας ομάδες και αυτές με τη σειρά τους να δημιουργήσουν και να μοιραστούν με την κοινότητα, τον έξω κόσμο αυτό που έπλασαν, ν ανοίξουν δηλαδή τους ορίζοντες της τάξης, να εξαπλώσουν το μικρόκοσμο μέσα στον οποίο βρίσκονται και να νιώσουν κομμάτι ενός ευρύτερου συνόλου.
O Alan Levine δημιούργησε ένα wiki για ένα σεμινάριο που έκανε στο στον Καναδά, ανανεώνοντας το παλιότερό του από το 2007 (το οποίο είναι εξαιρετικο και κατ εμέ το αλφαβητάρι των εργαλείων πάνω στο οποίο είχα την ευτυχία να πέσω πέρσυ), ελέγχοντας πόσα εργαλεία είναι ακόμα ενεργά και προσθέτοντας αρκετά νέοτερα.
View more presentations from Alan Levine
via cogdogblog του Alan Levine
Περνώντας από τον κόσμο του χαρτιού και του μολυβιού στον κόσμο του web2.0 ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν πάρα πολλές εφαρμογές που σου δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργήσεις ιστορίες με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι όλες οι εφαρμογές αποτελούν λαμπερά εργαλεία πίσω από τα οποία πρέπει να προϋπάρχει η ιδέα για την ιστορία, η αντίληψη της δομής που θα πρέπει να έχει αυτό που θα αφηγηθώ και στο τέλος έρχεται το web2.0 να δώσει πολλαπλές επιλογές στον τρόπο έκφρασης. Το επιπρόσθετο και το πιο δημιουργικό απ όλα είναι ότι μπορεί ο εκπαιδευτικός να ενώσει τους μαθητές δημιουργώντας ομάδες και αυτές με τη σειρά τους να δημιουργήσουν και να μοιραστούν με την κοινότητα, τον έξω κόσμο αυτό που έπλασαν, ν ανοίξουν δηλαδή τους ορίζοντες της τάξης, να εξαπλώσουν το μικρόκοσμο μέσα στον οποίο βρίσκονται και να νιώσουν κομμάτι ενός ευρύτερου συνόλου.
O Alan Levine δημιούργησε ένα wiki για ένα σεμινάριο που έκανε στο στον Καναδά, ανανεώνοντας το παλιότερό του από το 2007 (το οποίο είναι εξαιρετικο και κατ εμέ το αλφαβητάρι των εργαλείων πάνω στο οποίο είχα την ευτυχία να πέσω πέρσυ), ελέγχοντας πόσα εργαλεία είναι ακόμα ενεργά και προσθέτοντας αρκετά νέοτερα.
View more presentations from Alan Levine
via cogdogblog του Alan Levine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου