Από το άπειρο του γαλαξία, στο πεπερασμένο του μικρόκοσμου και στο μεγαλείο της ζωής, ας σταθώ μια στιγμή ν αφουγκραστώ τον ήχο των βημάτων πάνω στη θάλασσα, την ανάσα που ταξιδεύει μαζί με τα κύματα, να γεμίσω από τη μυρωδιά και τη δροσιά του χώματος που ξαναγεννιέται, ν αγγίξω το φευγαλέο όνειρο που απομακρύνεται για να επανέλθει το επόμενο βράδυ αέναα και σχεδόν άυλα μ ένα απαλό φύσημα πνοής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου