Είμαι γυναίκα. Είμαι τα πάντα. Παιδί, έφηβη, σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη, γυναίκα.
Όλα περνάνε από τα χέρια μου. Τι θα φάμε, τι θα πιούμε, οι γλώσσες και οι δραστηριότητες των παιδιών, το διάβασμα του μεγάλου, η πλεξούδα της μικρής, το σπίτι και οι διακοπές, η δουλειά μου και οι λογαριασμοί, η παρέα μου και οι φίλοι μου, οι φίλοι του, η μούρλα της μαμάς μου και ο σεβασμός στη μαμά του, ο μπαμπάς μου κι ο μπαμπας του- με τις παραξενιές του ο καθένας, τα δώρα για όλους και το κυριακάτικο τραπέζι, οι κάλτσες τους και τ αρκουδάκι της, τα πλυμένα, τα ασιδέρωτα,προφανώς τα άπλυτα, η εταιρεία, ο προϊστάμενος και οι υφιστάμενοι, ολοι αυτοι από τους οποίους εξαρτώμαι και εξαρτούνται από μένα, η μεγάλη και η σχολή, το μωρό και το πτυχίο, τα χρήματα που κερδίζω, οι λίγες ώρες με το παιδί, οι πολλές ώρες δουλειάς, η δουλειά που έρχεται και στο σπίτι, οι τύψεις, η θλίψη, οι αποφάσεις, η δράση, η απουσία δράσης,η αδιαθεσία, οι ορμόνες, τα νεύρα, οι φωνές, το γέλιο,.......... να βαφτώ, να ντυθώ, να είμαι όμορφη, να είμαι καλή, να είμαι δυναμική, να είμαι αποτελεσματική, να δίνω λύσεις, να έχω απαντήσεις, να παρέχω διευκρινίσεις, να συμβιβάζω, να έχω τετράγωνη λογική, να αποδιοργανώνομαι, να κάνω 8 δουλειές ταυτόχρονα, να κάθομαι με τα πόδια ψηλά, να μιλάω στο τηλέφωνο,να μη μιλάω σε κανέναν, να μην προσανατολίζομαι, να μην πανικοβάλλομαι,να μην έχω νεύρα, να μην έχω τις μαύρες μου, να μην έχω ρυτίδες, να φοράω το χαμόγελο της κολγκέιτ το πρωί που ξυπνάω και να ετοιμάζω πρωινό ευτυχισμένη που προσφέρω στην οικογένεια, να είμαι ωραία - αλλά όχι πολύ γιατί προκαλώ, γενναία - αλλά να δείχνω και αδυναμία, για να νιώθουν ότι με προστατεύουν, μοιραία και μυστηριώδης - αλλά μετρημένα για να μην αποθαρρύνονται, τρυφερή, ευγενική, ρομαντική - αλλά κατά βάθος δυναμική, να έχω χιούμορ - αλλά μέχρι τη χρυσή γραμμή, να σκέφτομαι, να έχω άποψη - αλλά να μην τη λέω ευθέως , να παίρνω πρωτοβουλίες - αλλά να τις κάνω να φαίνονται σαν πρωτοβουλίες του άλλου, να μου λένε ευθύτατα την άποψή τους και να τρίζω τα δόντια, να μην ασκώ κριτική ευθέως για να μην "πληγώσω", να μου ασκούν κριτική ευθέως και να διαχειρίζομαι το θυμό μου, να κερδίζω από τη δουλειά μου -αλλά να μην είμαι πρώτη στη λίστα για διευθυντικά στελέχη, να πληρώνομαι λιγότερο από τους άνδρες για την ίδια δουλειά, να διεκδηκώ και να απαιτώ αλλά να εισπράτω ειρωνικά και υποτιμητικά σχόλια, να μου πληρώνουν το φαγητό - αλλά να μου δείχνουν ότι προσβάλλονται όταν πληρώνω εγώ, να ασχολούμαι με τη μαγειρική και όχι με το ποδόσφαιρο γιατί απλά ......είμαι γυναίκα.
Η ζωή μου ένα παζλ 10.000 κομματιων, τόσο προσεκτικά συναρμολογημένο για να αντέχει σε όλες τις καιρικές συνθήκες και σε αυτές που δεν εφευρέθηκαν ακόμα. Δεν υπάρχει οριζόντιος τρόπος σκέψης, περισσότερο θυμίζει αυτό καρδιογραφήματος σε στιγμή κρίσης!
Παλέψαμε σκληρά για να τα καταφέρουμε! Συγχαρητήρια! Εχουμε και την ημέρα μας! Πρέπει να αισθανόμαστε εξαιρετικά περήφανες.
ΥΓ Κάπου άφησα ένα κομμάτι μου - αλλά δεν θυμάμαι πού ..... το πότε το θυμάμαι μια χαρά.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου