Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Διαβάζοντας...

Πήγαινε ακόμα δημοτικό, σαν ανακάλυψε τη γοητεία της κρυφής ανάγνωσης. Κράταγε ανοιχτά τα σχολικά εγχειρίδια για παραπλάνηση και από κάτω έκρυβε κάποιο βιβλίο, απ' αυτά που τον ταξιδεύαν, στον ελεύθερο κόσμο, άλλοτε των πειρατών κι άλλοτε των ανταρτών -να 'ναι καλά εκείνες οι παλιές κομματικές εκδόσεις με την ιστορία της Αντίστασης που 'χε αφήσει ο πατέρας μες στο σπίτι...
Μετά ήρθε και η σειρά των κλασσικών της παγκόσμιας λογοτεχνίας να κάνει τελείως διακοσμητικά τα σχολικά εγχειρίδια που, δύσκολα πια, κρύβανε κάτω από τις λιγοστές σελίδες τους τον όγκο του Ουγκώ ή του Ντοστογιέφσκι... Δεν άργησε να καταλάβει πως τη "ζαβολιά" του, το μικρό του μυστικό, το βλέπαν οι δικοί του και το άφηναν... Συνέχισε... Μέχρι τέλους -στο λύκειο, στις πανελλαδικές, στο πανεπιστήμιο. Δεν υπήρχε λόγος, απλώς είχε συνδέσει την ανάγκη της απόδρασης με την παράλληλη, κρυφή, ανάγνωση... Χρειάστηκε να τελειώσει (να παρατήσει, για την πικρή ακρίβεια) τα νομικά για τις εφημερίδες, για να (ξε)χάσει τη μικρή του πολυτέλεια... Έγκλειστος πια, περίμενε να 'ρθουν οι διακοπές, οι αργίες και οι σχόλες για να βυθιστεί σε κάποιο, μη επαγγελματικό, βιβλίο...
Μέχρι που τελευταία η παλιά του συνήθεια ήρθε και τον ξαναβρήκε (γιατί αυτή τον βρήκε και όχι τ' ανάποδο) και μάλιστα με τρόπο που δεν τον περίμενε: Σερφάροντας στο Ίντερνετ, άρχισε να ανακαλύπτει μικρά λογοτεχνικά sites... Και άρχισε να βυθίζεται. Λίγο - λίγο. Για πεντάλεπτα. Ανάμεσα σε ένα μονόστηλο και ένα ρεπορτάζ, έριχνε μια ματιά σε ένα διήγημα. Άλλωστε και η απόκρυψη ήταν πια εύκολη: Ένα κλικ με το "ποντίκι" και η "παράταιρη" (προς το εργασιακό καθήκον) σελίδα χανόταν στην κάτω μπάρα της οθόνης -εκεί που μόνον αυτός ήξερε πως τον περίμενε... Χαμογέλασε. "Χάρτινες ή ηλεκτρονικές, οι αποδράσεις θα 'ναι πάντα εδώ να γεμίζουν μπαταρίες", σα ν' άκουσε μια φωνή -από το ηχείο του υπολογιστή;...

Δημοσιεύθηκε στη στήλη "Εξ αφορμής" της ΑΥΓΗΣ, Τετάρτη 17 Μαϊου 2000

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...