Και εκεί που ήταν να ασχοληθώ με τη συγκρουσιακή κατάσταση του τέλους των χριστουγένων .... γιατί πάντα υπάρχουν -σε όλα- δύο όψεις, στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα κομμάτι θέλει να ξαναρχίσουν όλα και του λείψαν τα μουτράκια, αλλά υπάρχει και το άλλο κομμάτι που -όσο περνάν τα χρόνια τόσο χειρότερο γίνεται αυτή την περίοδο - δε βλέπει πια τα Χριστούγεννα με το ίδιο λαμπερό μάτι που τα κοίταζε παιδί ή με μικρά παιδιά, αλλά με το ....άλλο που βλέπει τα δυσάρεστα, τα δύσκολα, τα άσχημα, δεν μπορώ και τους αποχαιρετισμούς - "μεγαλώνεις" μου είπαν. Ας είναι.
Ξαφνικά, λοιπόν, μια υπενθύμηση για ένα διαδικτυακό "εργαστήρι" και μία ανάρτηση από το PLN μου ( βλέπε elenaell) έφερε τα πάνω κάτω και οι νευρώνες μου βρήκαν την καλή τους χαρά και βιάστηκα να γραφτώ σε δύο (τρομάρα μου) εργαστήρια στο EVO ( Electronic Village Online)
και παρακολούθησα και τρεις μόνο :( ομιλίες στο συμπόσιο, την Μαρίσα Κωνσταντινίδη, μία άλλη ομιλήτρια της οποίας το όνομα δυστυχώς πέταξε με τ αεράκι του πρωινού και το George Couros .
Σύνοψη:
Από το EVO μέχρι στιγμής αποκόμισα μια νέα γνωριμία, μια αμερικανίδα καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Μaryland, παντερεμένη με Έλληνα, με την οποία είμαστε και στην ίδια ομάδα εργασίας και παρόλους τους τίτλους της δεν ντρέπεται να πει ότι "δεν ξέρει να χειρίζεται διάφορα λογισμικά", ότι μετά από 30 χρόνια καριέρας "ψάχνει νέους τρόπους και μεθόδους να κάνει τη διδασκαλία της αγγλικής πιο προσιτή στους φοιτητές της - τι ακούω! δε θέλω ούτε να σκεφτώ τι γίνεται σε αυτόν τον τομέα εδώ.Από το reform symposium κρατώ πέρα από τις παρουσιάσεις (για το πόσο συμβάλει η κοινωνική δικτύωση στην προσωπική μας εξέλιξη, τα οφέλη της στην επαγγελματική μας ζωή και την πλευρά των διευθυντών στη χρήση εργαλείων κοινωνικής δικτύωσης) κάποια σχόλια συναδέλφων από την Αμερική κυρίως για το πώς θα πείσουμε τους διευθυντές να δώσουν μια ευκαιρία στις ΤΠΕ, με ποιο τρόπο θα πεισθούν ώστε να επιτρέψουν τη χρήση τους, κάποιες ζαβολιές μαθητών με το facebook - που άλλοι χρησιμοποιούν στις τάξεις τους και σε άλλες πολιτείες απαγορεύεται, όπως και το youtube!!!! και τη γενικότερη εικόνα ότι και εκπαιδευτικά (πέρα από κοινωνικο-οικονομικά) οι συνθήκες στον Καναδά είναι πολύ καλύτερες σε σχέση με τις άλλες αναπτυγμένες χώρες. Μπας και να μεταναστεύσω προς τα κει;;;;; Σαν ιδέα μου αρέσει......
Το κοινό ήταν μοιρασμένο στο θέμα του mentoring (χα!) . Το σύνηθες είναι ότι στην πλειοψηφία των σχολείων συγκαλείται σε συγκεκριμένα τακτά διαστήματα σύλλογος . Αρχικά χαμογέλασα και σκέφτηκα ότι παντού τα ίδια είναι, μια τα σχόλια ανέφεραν ότι ναι μεν υπήρχαν συγκεντρώσεις των συλλόγων διδασκόντων κάθε σχολείου, αλλά για να συζητήσουν τυπικά θέματα (βαθμολόγηση, ωράρια), προς μεγάλη απογοήτευση των σχολιαστών. Μετά μου κόπηκαν και τα χαμόγελα και η βαλκανική (!) αντιμετώπιση -έτσι ήρθαν, έτσι θα παν. Κοινή συνισταμένη των των περισσότερων ήταν ότι εμείς συζητάμε για το πρόγραμμα σπουδών, τις μαθησιακές ανάγκες, τα προγράμματα που τρέχουν στο σχολείο, τις δραστηριότητες που έχουν προγραμματίσει οι εκπαιδευτικοί.
Εκείνο ήταν το κρίσιμο σημείο, η ερώτηση που στοιχείωνει τουλάχιστον εμένα. Πού είναι κάποιος να μου πει , να μου δείξει, να μου προτείνει, να με στηρίξει, να μου επισημάνει το λάθος, να με βοηθήσει ν ανοίξω δρόμους; Γιατί στα γραφεία μας ακούς μόνο παράπονα; μα για όλους , όμως;;; μαθητές, συναδέλφους, γονεις, πολιτικούς, ποδοσφαιριστές, διαιτητές; Γιατί κανείς δεν ...... ,γιατί απλά δεν..... Για σεμινάρια και λοιπές ενημερώσεις δεν ακουμπώ, θα την πάθω την κατάθλιψη σίγουρα.
Οπότε φροντίζεις το Personal Learning Network (PLN) σου και το Continuous Personal Development (CPD) σου και προχωράς.....
Με το καλό το νέον έτος.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου