Πολυτεχνείο

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, το Πολυτεχνείο -του '73, - (ξανα)ΖΕΙ μέσα από  ανακοινώσεις, (επιμνημόσυνες) δηλώσεις, αναλύσεις, ενίοτε δε και μολότοφ. Κοινή συνιστώσα όσοι  προσπαθούν να το φέρουν στα μέτρα τους για να νομιμοποιήσουν σημερινές πολιτικές επιλογές που ενυπήρχαν  στην εξέγερση εκείνου του Νοέμβρη αλλά δεν τη σηματοδότησαν  -όσον αφορά, μάλιστα, μερικές απ' αυτές, δεν της έδωσαν καν το κυρίαρχο στίγμα...

Ως κορυφαίο πολιτικό γεγονός  αντικατοπτρίζει ένα συσχετισμό πολιτικών ιδεών και απόψεων που εκφράστηκαν μια εποχή από συγκεκριμένους ανθρώπους. Ανθρώπους που βρέθηκαν εκεί και έπαιξαν, κυριολεκτικά, το κεφάλι τους ξεκινώντας απο διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες -κατά βάση μέσα στο σώμα της ευρύτερης Αριστεράς- ως προς το πώς έπρεπε να δοθεί η μάχη κατά της χούντας.

Και όσο και αν, στην κορύφωσή του, το Πολυτεχνείο αποτέλεσε και μια υπέρβαση των αφετηριών του, οι άνθρωποι που ήταν τότε εκεί, στη συνέχεια ακολούθησαν μιαν πολιτική πορεία συνέχειας των πολιτικών θέσεων και αντιλήψεων που τους είχαν οδηγήσει σε εκείνη τη στράτευση η οποία, άλλωστε, είχε αποδώσει πλειοψηφίες και μειοψηφίες μέσα στις συνελεύσεις...

Με δυο κουβέντες: όπως Ψωμί, παιδεία, ελευθερία δεν σήμαινε ακριβώς το ίδιο για όλους όσοι βρέθηκαν τότε στο Πολυτεχνείο, έτσι δεν μπορεί να σημαίνει ούτε και σήμερα. Οι Ρηγάδες, οι αριστεριστές, οι Κνίτες, οι αναρχικοί, οι ομόλογοι (ιδεολογικά) όλων αυτών των ρευμάτων, θα δικαιώνονται (ή δεν θα δικαιώνονται) για τις σημερινές τους πολιτικές επιλογές με βάση το παρόν και όχι σύμφωνα με την "αυθεντική" ερμηνεία του παρελθόντος που κάποιοι "επαναστάτες" επικαλούνται επιχειρώντας να αμαυρώσουν το παρελθόν των άλλων για να δικαιώσουν το δικό τους παρόν... 
Για άλλη μια φορά Λάμπρο, σ ευχαριστώ .....