Η κραυγή της Μήδειας

  

Τα φώτα έσβησαν κι όταν ξανα άναψαν το τραπέζι με την άμμο δέσποζε στη σκηνή. Ξεκινούσε το ταξίδι της ανάποδα αυτή τη φορά, από το τέλος που όλοι ξέραμε προς την αρχή. Οι λέξεις εξοστρακίστηκαν, ποιος τις χρειάζεται,αυτό που βλέπουμε αγγίζει τα όρια της τελετουργίας, της απαρχής του θεάτρου, του άγνωστου και του κρυφού. Οι αναμνήσεις της όσοι και οι κόκκοι της άμμου. Οι τελευταία ώρα του μύθου μιας γυναίκας που επέλεξε να κάνει ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή.
Μπαίνει στη σκηνή κρατώντας μια τεμαχισμένη κούκλα που συναρμολογεί όπως κάνει με τα κομμάτια της ζωής της, όπως κάνει και με την ίδια την παράσταση.Μια γυάλα με νερό καθαρτήριο. Βότσαλα, σταθμοί στη ζωή της, τα πρόσωπα των αγαπημένων της που πρόδωσε και άφησε πίσω της για χάρη της αγάπης της, τα πρόσωπα όσων βρήκε στο νέο και αφιλόξενο τόπο.
Η γεωμετρία του χώρου, οι κάθετοι άξονες της γεωμετρίας της ανθρώπινης ύπαρξης ορίζονται από τα βότσαλα, γίνονται γρήγορα ποτήρι που ξεχειλίζει,στα όρια του καταναγκασμού η παθολογική εμμονή, απόγωνση, θυμός και τέλος κάθαρση.
Οι κινήσεις της Mojtina Jurcer μελετημένες. Οι ανάσες που κορυφώνονται μέχρι να γίνουν κραυγές απόγνωσης. Τα χέρια της, το σώμα της, οι εκφράσεις του προσώπου της και το βλέμμα της λένε τόσα πολλά, που έστω και μια λέξη θα κατλεστρεφε τη μαγεία της "μάγισσας από την Κολχίδα" της Σλοβενίας.....(μια και σκηνοθέτης και ηθοποιος είναι Σλοβένοι)
Η σκηνοθεσία του Saso Jurcer προσεγμένη ως την τελευταία λεπτομέρεια, γεμάτη ιδέες και πειραματισμούς.
Εντυπώσεις από την :"Κραυγή της Μήδειας" από το Inner World Theatre (Saso Jurcer, Mojtina Jurcer) στην Ούγκα Κλάρα στις 20 Οκτωβρίου.