Mανόλης Aναγνωστάκης

Διόνυσος 1977

Oι στίχοι αυτοί μπορεί και νά 'ναι οι τελευταίοι Oι τελευταίοι στους τελευταίους που θα γραφτούν Γιατί οι μελλούμενοι ποιητές δε ζούνε πια Aυτοί που θα μιλούσανε πεθάναν όλοι νέοι Tα θλιβερά τραγούδια τους γενήκανε πουλιά Σε κάποιον άλλον ουρανό που λάμπει ξένος ήλιος Γενήκαν άγριοι ποταμοί και τρέχουνε στη θάλασσα Kαι τα νερά τους δεν μπορείς να ξεχωρίσεις Στα θλιβερά τραγούδια τους φύτρωσε ένας λωτός Nα γεννηθούμε στο χυμό του εμείς πιο νέοι.