Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Το αντίο από τη Δάφνη...

«Όταν χτυπάει το τηλέφωνο, θα το ακούω και δε θα το απαντώ…», είπε ο τραγουδιστής.

Αλλά απάντησα…

Δυστυχώς (;)

Στην άλλη πλευρά του σύρματος πνιχτή φωνή. Λυγμός. Ακατάληπτες κουβέντες στην αρχή…

Και μετά καταληπτές (;)

Πώς γίνεται το συντακτικό και η γραμματική να είναι σωστά, να ακούς τη μητρική σου γλώσσα και όμως να μην καταλαβαίνεις τίποτα;

Μόνο αυτή η αίσθηση πως ξαφνικά σε διαπέρασε ρεύμα…

Μετά κάνεις επαφή, αρχίζεις να καταλαβαίνεις…

Το απίθανο αλλά όχι αδύνατο να συμβεί είναι αυτό που έχεις ακούσει.

(τι δουλειά έχει ο νόμος των πιθανοτήτων τώρα… ε, τα πράγματα είναι σοβαρά… σύνελθε… μην κάνεις ηλίθιους συνειρμούς… )

Η συνειδητοποίηση προχωρεί αργά και σταθερά… μια αίσθηση ότι καίγεται το μέσα σου και παγώνει ταυτόχρονα, και ότι ματώνει… Καυτός πάγος;…

Είχες πει πως τίποτα πια δε σε ξαφνιάζει… Πως όλα τα περιμένεις… Πάλι μαλακίες έλεγες… Τι κι είναι μέσα στα προβλεπόμενα… Η απώλεια η ξαφνική είναι πάντα έκπληξη… δυσάρεστη… Και σου μένει η έπαρση πως τίποτα δεν μπορεί να σε ταρακουνήσει… και το παράπονο πως δε θα τον ξαναδείς, πως σου τον πήραν, και το γιατί: γιατί τώρα; Γιατί έτσι; Γιατί αυτόν;

Και μετά νιώθω πάλι αυτό το αίσθημα: να μην μπορώ να αντέξω τις διαδρομές με λεωφορείο ή αυτοκίνητο. Μαζί με το μάτι φεύγει και το μυαλό και το καταλαμβάνουν οι θύμησες… και η θλίψη με τυλίγει μαζί με ένα πικρό χαμόγελο συνοδεία…

Θα μου περάσει, αλλά… πρέπει να το ζήσεις όλο. Να τον βιώσεις τον πόνο, για να νιώσεις πως είσαι ζωντανή…

Έγινες σύννεφο φίλε και πέταξες μακριά. Τώρα μας θωρείς από ψηλά και μακάρι να χαίρεσαι… Εδώ δε σε πολυκατάλαβαν… Εκεί εύχομαι να βρεις ό,τι σου έλειπε. Θα τα πούμε, φίλε. Να είσαι σίγουρος. Μέχρι τότε θα σε σκέφτομαι και θα μου λείπεις… Και εγωιστικά θα σου πω πως τώρα θα αισθάνομαι δυο φορές πιο μόνη που δε θα’ χω το φίλο μου να με καθησυχάζει στις δύσκολες πρεμιέρες. Μόνο εσένα ήθελα να ακούω.

Σ’ αγαπώ και θα σ’ αγαπώ και το ξέρεις και θα σ’ ευχαριστώ πάντα για όσα μου έχεις μάθει.

Καλό ταξίδι, Παναγιώτη!

Θεσσαλονίκη, 1 Σεπτεμβρίου 2010

Δάφνη



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...