elenib: Τα ξωτικά

«Ξεχάστε με στη θάλασσα»

Δημιουργώντας μαγικούς παράλληλους κόσμους όλα είναι παιχνίδι και το παιχνίδι γίνεται μάθηση.

Ο καθένας μας δημιουργεί και αφηγείται τη δικη του ιστορία που έχει ξεχωριστή θέση στη βιβλιοθήκη της ανθρωπότητας ως κομμάτι ενός διαρκώς μεταβαλλόμενου συλλογικού γίγνεσθαι.

Ταξιδεύοντας στο ράμφος ενός πουλιού βλέπεις τα πάντα αλλιώς. Υφαίνουμε γύρω μας ιστούς για να ζωγραφίσουμε τώρα τη μια εικόνα, αύριο μιαν αλλη. Το τώρα και το αύριο πάντα σχετικά, μπορεί να απέχουν ελάχιστα ή μια αιωνιότητα. Σ αυτό το ταξίδι είμαστε παραμυθάδες…

«Ξεχάστε με στη θάλασσα», Θ. Αγγελόπουλοw

«Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας/ Είμαι επισκέπτης/ Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά/ κι έπειτα δεν μου ανήκει/ Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι"/ Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία/ Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε/ Ότι δεν έχω καν όνομα/ Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο/ Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω/ Ξεχάστε με στη θάλασσα/ Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία».

(ανέκδοτο ποίημα του Θόδωρου Αγγελόπουλου γραμμένο το 1982 λίγο πριν από την έναρξη συγγραφής του σεναρίου της ταινία «Ταξίδι στα Κύθηρα»)

elenib

to our limits and beyond...

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Τα ξωτικά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ρωμαίοι και Βυζαντινοί

scoop it Ancient greece

70 tools/70 min

Σαλονίκη

scoop it Web 2.0

web apps