Η αντιγραφέας.....Μέρος 1ον

Μετά από αρκετά προβλήματα σύνδεσης με το διαδίκτυο σήμερα ανοίγοντας το PLN μου (Έλενα, δικό σου!) αντίκρυσα δύο αναρτήσεις σε δύο ιστολόγια , από δυο μεγάλες Κυρίες όχι μόνο του εκπαιδευτικού χώρου αλλά και  της κοινωνίας της πληροφορίας. Με πολλή συστολή επαν-αναρτώ τις δικές τους αναρτήσεις.

Η πρώτη είναι από την Terra Computerata και αφορά την ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ένωσης Καθηγητών Πληροφορικής (ΠΕΚΑΠ) για το θέμα της εισαγωγής των ΤΠΕ στο δημοτικό σχολείο. Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη ( και λίγα λέει....): Σημ. Τα  θαλασσί είναι η ανακοίνωση της ΠΕΚΑΠ και με κίτρινο της κας Terra Computerata.

«Θεωρούμε σωστή την πραγματολογική προσέγγιση στην σύγχρονη ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα αφού είναι η μόνη η οποία εξασφαλίζει τον πληροφορικό αλφαβητισμό και την οριζόντια αξιοποίησή του».

Για ποια πραγματολογική προσέγγιση μιλάμε όταν το εργαστήριο -όπου αυτό υπάρχει- καταλαμβάνεται από τη διδασκαλία -ωιμέ, βαβαί, παπαί- του τυφλού συστήματος; Δράττομαι της ευκαιρίας να συγχαρώ το στέλεχος που εμπνεύστηκε αυτή τη λύση του τυφλού για να γεμίσει το ανύπαρκτο πρόγραμμα σπουδών της πληροφορικής στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Ενα είναι σίγουρο με το τυφλό, θα τυφλώσουμε τα παιδάκια…

Ντεμέκ πραγματολογική προσέγγιση αφού μιλάμε ξεκάθαρα για ένταξη χωριστού αντικειμένου. Αυτό την τελευταία φορά που κοίταξα στη βιβλιογραφία αναφερόταν ως τεχνοκεντρική προσέγγιση. Αλήθεια πλούσια τεκμηρίωση των θέσεων της ΠΕΚΑΠ. Δϋο ολόκληρες βιβλιογραφικές παραπομπές; Ουάου!

Και συνεχίζει: » Η εισαγωγή της Πληροφορικής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση φυσικά δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς αντιδράσεις, οι οποίες κλιμακώνονται από συντεχνιακές θέσεις (γιατί οι άλλοι και όχι εμείς), μέχρι αναλύσεις Πανεπιστημιακών δασκάλων σε Παιδαγωγικά Τμήματα».

Ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε σπιλώνουμε…Αλλά Πώς τολμάτε πανεπιστημιακοί δάσκαλοι να παίρνετε θέση όταν το όργανο της ΠΕΚΑΠ είναι εδώ;

Κανονικά στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Ωστε, συντεχνιακές θέσεις. Ποιος αλήθεια υπερασπίζεται εδώ τα συντεχνιακά του βιλαέτια; Οι δάσκαλοι δεν έχουν πρόβλημα οργανικών θέσεων. Αλλοι έχουν και προκειμένου να μεταταχθούν έκαναν την καρδιά τους πέτρα και πήγαν στα δημοτικά. Και για να διαπιστωθεί πόσο ρεύμα υπάρχει, δείτε πως διαγκωνίστηκαν όσοι ήταν τελευταίοι στα μόρια για να γλιτώσουν τη μετακίνησή τους στην πρωτοβάθμια.

Και το κερασάκι: «Ο καθηγητής Πληροφορικής στο Δημοτικό πιστεύουμε ότι αποτελεί τον καταλύτη της εισαγωγής των ΤΠΕ στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και της παραπέρα ενσωμάτωσής τους στην εκπαιδευτική διαδικασία στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση».

Αυτό με τον καταλύτη δεν είναι λίγο πασέ; λίγο πολυφορεμένο; Γιατί καταλύτη ακούμε και καταλύτη δε βλέπουμε. Και τα χρόνια από την εισαγωγή του μαθήματος είναι πλέον πολλά. Μία κατάλυση θα την είχαμε δει.

Γιατί κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Εχει γίνει μία έρευνα τι μαθαίνουν οι μαθητές στην τάξη; Ποια μαθήματα θεωρούν την ώρα του παιδιού; Και να δούμε και τι μας στοιχίζει κάθε μάθημα; Αν πρέπει να φάμε τρία ΚΠΣ κι ένα ΕΣΠΑ για ένα μάθημα μήπως θα μας συνέφερε μία άλλη λύση;

Πώς ήταν το πρόγραμμα με τους τσιγγανόπαιδες που θα μας είχε έρθει φθηνότερα αν τους είχαμε εγγράψει στο Κολέγιο Αθηνών έτσι και τούτο.