Παρότι είπα θα απέχω, δεν μπορώ να το τηρήσω και υποκλίνομαι σε όσους και όσες στις διακοπές κατέβασαν διακόπτες στα μηχανήματά τους.
Η ιδέα, για κάποια μυαλά, μπορεί να ακουστεί εξωφρενική, αλλά στην πράξη -την παρακολούθησα να εξελίσσεται- αποδεικνύει ότι δεν πρέπει να φοράμε παρωπίδες και να έχουμε πάντα το μυαλό μας ανοικτό σε νέες προκλήσεις.
Το σκηνικό- μίνι σενάριο περιλαμβάνει δύο κινητά τηλέφωνα και δυο ομάδες. Η μια των 5 ατόμων (ας τη λέμε : παραλία) και η άλλη των 2 (ας τη λέμε :σπίτι). (Οι ξεχασμένοι στην παραλία ήμασταν πολλοί, οι αριθμοί αλλάζουν ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών...)
Δραστηριότητες : Η ομάδα της παραλίας συντάσσει μηνύματα στο κινητό που αποστέλλει στην ομάδα σπίτι και τούμπαλιν. Θέμα της "συζήτησης" : Το κλειδί είναι μέσα στο ποτιστήρι . Η πρώτη δραστηριότητα αφορά την κλήση του ουσιαστικού "το κλειδί" και "το ποτιστήρι" μέσα σε προτάσεις. Η δεύτερη την χρήση επιθέτων για τον χαρακτηρισμό των ουσιαστικών και η τρίτη την επανάληψη- χρήση των σημείων στίξης .
Οι δραστηριότητες περιλαμβάνουν τη χρήση της τεχνολογίας, κινητά τηλέφωνα, για την παραγωγή γραπτού λόγου. Οι φράσεις, που θα δημιουργηθούν με τα κινητά, προβάλλονται με τον βιντεοπροβολέα στον πίνακα και εξετάζονται, διορθώνονται κλπ,κλπ ( δε συνεχίζω, διακοπές είμαι εξάλλου...)
Η στερεότυπη φράση είναι : Απαγορεύονται τα κινητά στο σχολείο.Τι νόημα έχει άραγε να ξορκίζουμε στο πυρ το εξώτερο αντικείμενα και να κλείνουμε τα μάτια μας προσποιούμενοι ότι αυτό που δεν βλέπουμε, δεν υπάρχει. Σκέφτηκε κανείς ότι μπορούν να αποκτήσουν και μια κάποιου είδους εκπαιδευτική χρησιμότητα, χρησιμοποιούμενα στο μάθημα;; Αν μη τι αλλο ενεργοποιούν τη συμμετοχή όλων, δημιουργούν κλίμα συνεργατικότητας και διαφέρουν από το καθημερινό τετριμμένο μάθημα. Τέτοιου είδους ασκήσεις οι 11 στους 10 δάσκαλοι τις έχουν δώσει σε φωτοτυπία ή τις σημείωσαν στον πίνακα.
Το να αντιμετωπίζουμε με αρνητισμό και να αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα των παιδιών κατάματα σίγουρα δεν οδηγεί σε λύσεις, αλλά πολλαπλασιάζει την απόστασή μας από το στόχο . Και ο στόχος δεν είναι άλλος από το να ενεργοποιούμε το ενδιαφέρον των μαθητών, την εφευρετικότητά τους καθώς και να δημιουργούμε στην τάξη ένα περιβάλλον ανοιχτό σε ιδέες και φιλικό "προς το χρήστη"! Γιατί ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, οι τάξεις μας απέχουν πολύ από το να είναι ένας χώρος που οι μαθητές έρχονται με διάθεση και χαμόγελα.
Για το τέλος, κράτησα την απάντηση, για το αν το κλειδί ήταν τελικά μέσα στο ποτιστήρι.... και αυτή είναι :Το κλειδί , το έβγαλα από το ποτιστήρι, γιατί .......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου